اعمال هنگام طلوع فجر

اعمال هنگام طلوع فجر

براى این ساعت، چند دعا در روایت آمده است:
1ـ هنگام طلوع فجر صادق (هنگام اذان صبح) این دعا خوانده شود:

اَللّهُمَّ اَنْتَ صاحِبُنا فَصَلِّ عَلى مُحَمَّد وَآلِهِ، وَتَفَضَّلْ عَلَیْنا، اَللّهُمَّ بِنِعْمَتِکَ تَتِمُّ الصّالِـحاتُ،

بار خدایا تویى یاور ما پس درود فرست بر محمّد و خاندانش و بر ما زیاده بخش، بار خدایا به نعمتت کارهاى شایسته پایان پذیرد

فَصَـلِّ عَـلى مُحَمَّد وَآلِهِ، وَاَتْمِمْها عَلَیْنا، عآئِذاً بِاللهِ مِنَ النّارِ، عآئِذاً

پس درود فرست بر محمّد و آلش و نعمتت را بر ما تمام کن پناهنده به خدا از آتش پناهنده

بِاللهِ مِنَ النّارِ، عآئِذاً بِاللهِ مِنَ النّارِ

به خدا از آتش پناهنده به خدا از آتش

سپس مى گویى:

یا فالِقَهُ مِنْ حَیْثُ لا اَرى، وَمُخْرِجَهُ مِنْ حَیْثُ اَرى، صَلِّ عَلى مُحَمَّد وَآلِهِ، وَاجْعَلْ اَوَّلَ

اى شکافنده سپیده از آن جا که من نبینم و برون آرنده اش از آن جا که بینم درود فرست بر محمّد و آلش و قرار ده آغاز

یَوْمِنا هذا صَلاحاً، وَاَوْسَطَهُ فَلاحاً، وَآخِرَهُ نَجاحاً.(1)

این روز را شایستگى و وسط آن را رستگارى و آخر آن را موفقیّت و پیروزى.

2ـ از امام محمّد باقر(علیه السلام)نقل شده که فرمود: هر کس هنگام طلوع فجر ده مرتبه بگوید:

لا اِلهَ اِلاَّ اللّهُ وَحْدَهُ لا شَریکَ لَهُ، لَهُ الْمُلْکُ وَ لَهُ الْحَمْدُ، یُحْیى وَ یُمیتُ،

معبودى نیست جز خداى یگانه اى که شریک ندارد از اوست فرمانروایى و او راست ستایش، زنده کند و بمیراند

وَ هُوَ حَىٌّ لا یَمُوتُ، بِیَدِهِ الْخَیْرُ، وَ هُوَ عَلى کُلِّ شَىْء قَدیرٌ.

و اوست زنده اى که نمیرد، خیر و خوبى به دست اوست و او بر هر چیزى تواناست.

و 10 مرتبه بر محمّد و آل محمّد صلوات فرستد و 35 مرتبه سبحان اللّه و 35 مرتبه لا اله الاّ اللّه و 35 مرتبه اَلحمد للّه بگوید، اسمش در آن روز در زمره غافلان نوشته نمى شود و اگر آن را در شب بگوید در آن شب در زمره غافلان نوشته نخواهد شد.(2)

3ـ هنگامى که صداى اذان صبح را مى شنوى بگو:

اَللّهُمَّ اِنّى اَسْئَلُکَ بِاِقْبالِ لَیْلَتِکَ، وَاِدْبارِ نَهارِکَ،

خدایا به راستى از تو خواهم به آمدن شبت و رفتن روزت

وَحُضُورِ صَلَواتِکَ، وَاَصْواتِ دُعآئِکَ، وَتَسْبیحِ مَلائِکَتِکَ، اَنْ تُصَلِّىَ

و رسیدن نمازهایت و صداهاى دعایت و تسبیح فرشتگانت که درود فرستى

عَلى مُحَمَّد وَآلِ مُحَمَّد، وَاَنْ تَتُوبَ عَلَىَّ اِنَّکَ اَنْتَ التَّوّابُ الرَّحیمُ.

بر محمّد و خاندانش و توبه ام بپذیرى که تو براستى توبه پذیر مهربانى.

از امام صادق(علیه السلام) روایت شده که اگر چنین کسى در آن روز و یا آن شب از دنیا برود به عنوان کسى که توبه کرده (و توبه اش مقبول واقع شده) از دنیا رفته است.(3)