بهائیت

مجمع جهانی فقه اسلامی در چهارمین نشست دوره‌ای در جده عربستان از 18 تا 23 جمادی آخر 1408 بنابه تصمیم کنفرانس سران کشورهای اسلامی که در کشور کویت در روزهای 26الی 29 جمادی الاولی 1407 مجمع جهانی فقه اسلامی ماموریت یافت نظریه‌ی خود را در مورد مذاهب ویرانگری که با قرآن و سنت مطهر تعارض دارند صادر نماید:

و با توجه به خطر و حمایت‌های جبه‌ی کفر و دشمنان اسلام از آنان و بعد از تدبر عمیق و نگاه ژرف در باورها و معتقدات این گروه و پس از اطمینان از اینکه: بهاء بنیانگذار بهائیت ادعای پیامبری می‌نمود و اقوال خود را وحی می‌پنداشت و تمامی مردم را به ایمان به رسالتش فرا می‌خواند و خاتمیت ختم رسل را منکر بود و آنچه را بر وی نازل شده ناسخ قرآن کریم دانسته و به تناسخ ارواح نیز قائل بود و با نگاه به آراء او در تغییر فروع دین و یا اسقاط بعضی از آن مانند کاستن از تعداد رکعات نماز و کاهش اوقات اقامه‌ی نماز که وی نماز را 9 رکعت در سه وقت قرار داد بامداد و ظهر و شب و تغییر تیمم به اینکه کافی است بهایی بگوید / بسم الله الاطهر الأطهر – و نوزده روز روزه کافی شمرده و پایانش را نوروز 21 مارس هر سال قرار داد کعبه را به مکانی در فلسطین اشغالی محول کرده و جهاد را حرام و حدود شرعی را ساقط نموده و سهم مرد و زن را در میراث یکسان دانسته و ربا را حلال می دانست.

و با اطلاع از پژوهش‌های ارائه شده در موضوع در فرصت‌های وحدت اسلامی که متضمن اخطار جدی نسبت به حرکت‌های ویرانگری که امت را تکه پاره کرده و وحدت آن را به خطر می‌اندازد، مسلمانان را به دسته‌ها و فرقه‌ها تبدیل می‌نماید و در نهایت منجر به ارتداد و دین ستیزی می‌گردد.

با اهتمام به آنچه ذکر شد مجمع مقرر می‌نماید:

ادعای بها که پیامبر خداست و وحی بر او نازل می‌شود و مقالاتش ناسخ قرآن کریم و کتاب آسمانی است،  و تغییراتی که در فروع متواتر دین وارد کرده همه انکار مسلمات دین و منکر این بدهیات به اجماع مسلمانان کافر است.

توصیه‌های مجمع:

واجب است هیئت‌های اسلامی در تمامی کشورهای دنیا با بکار گرفتن سایر امکانات خویش مانع خطرات این گروه ملحد که دین را هدف قرار داده، عملا از دین دفاع نمایند و مانع رسیدن آنان به اهداف پلیدشان گردند.