اعمـال بیـن الطّـلوعین (مابین طلوع صبح و طلوع آفتاب)
یکى
از اوقات بسیار شریف و گرانبها، بین الطّلوعین است و اخبار زیادى از اهل بیت
عصمت(علیهم السلام) در فضیلت این وقت و در ارتباط با عبادت و ذکر و تسبیح خداوند
در این مدّت از شب و روز وارد شده است; در بعضى از روایات از آن به یکى از دو ساعت
غفلت تعبیر شده، چنانکه امام باقر(علیه السلام) مى فرماید: «ابلیس ملعون لشکریان
خویش را در دو وقت: هنگام طلوع خورشید و غروب آن، پراکنده مى سازد، چراکه این دو
ساعت، دو ساعت غفلت است».(1)
خواب در این ساعت نیز کراهت دارد. چرا که از امام باقر(علیه السلام) نقل شده که
فرمود: «خواب صبح، شوم و نامیمون است; روزى را دور مى سازد، رنگ صورت را زرد و
متغیّر مى کند، خداوند متعال، روزى را بین الطّلوعین تقسیم مى کند، از خواب در این
زمان بپرهیزید و بدانید که منّ و سلوى (دو غذاى لذیذى که براى بنى اسرائیل نازل مى
شد) در این ساعت بر بنى اسرائیل فرود مى آمد».(2)
