لیست و اصحاب

لیست و اصحاب   شکی نیست که اهل بیت رسول الله در میان اهل سنت، مقام بلندی دارند و اهل سنت نسبت به آنان احترام بسیار قایلند و حقوق آنها را آنگونه که خداوند در شریعت قرار داده است رعایت می‌کنند، لذا آنان را دوست دارند و محبت و موالات شایسته‌ای نسبت به آنان دارند و به سفارش پیامبر در خصوص آنان عمل می‌نمایند همان وصیتی که در روز غدیر خم فرمود:«و اُذَکِّرُکم الله فی اهل بیتی» : (شما را درباره‌ی ـ رعایت حقوق ـ اهل بیتم سفارش می‌کنم.[1] اهل سنت از همه مردم به این وصیت و دیگر وصایای پیامبر بیشتر پایبندند و عمل می‌کنند. گفتنی است که تمام اهل سنت بر وجوب محبت اهل بیت و تحریم آزار و بی‌ادبی، قولی یا فعلی نسبت به ایشان اتفاق نظر دارند و با افتخار می‌گوییم که، کتابهای اهل سنت مملو از مناقب و فضایل اهل بیت است. اول: امیرالمؤمنینعلی سهل بن سعد روایت می‌کند که رسول اللهr در روز جنگ خیبر فرمود: فردا این پرچم را به مردی می‌دهم که خداوند خیبر را بر دستانش فتح می‌کند و او خدا و رسولش را دوست دارد و خدا و رسولش نیز او را دوست می‌دارند، آن شب مردم درباره‌ی مردی که فردا پرچم اسلام را از دست رسول خدا تحویل خواهد گرفت، حرف می‌زدند. [1] صبح که شد، مردم نزد رسول الله آمدند، در حالی که هر یک از آنان امید وار بودند که رسول الله پرچم را به او بدهد، رسول الله فرمود:علی بن ابی طالب کجاست؟ گفتند: چشمانش درد می‌کند، فرمود: کسی را بفرستیدکه او را بیاورد.علی را آوردند، رسول الله از آب دهان خویش به چشمهای او مالید و برایش دعا کرد، و علیt شفا یافت، بگونه‌ای که گویا هیچ دردی نداشته است. پس از این پرچم را به علی داد و علی گفت: ای رسول خدا: آیا با آنان بجنگیم تا مثل ما شوند؟ فرمود: به ‌صورت عادی برو تا به میدان آنان برسی، آنگاه آنان را به اسلام دعوت بده و از وجوب حقی که خداوند بر آنان دارد، با خبر کن، به خداوند سوگند اگر خداوند یک نفر را بوسیله‌ی تو هدایت کند، از شتران مو سرخ برای تو بهتر است.[2] در این حدیث فضیلتی بسیار بزرگ و یکی از مناقب آشکار امیرالمؤمنین علی‌بن ابی‌طالب وجود دارد؛ چون پیامبر گواهی داده است که خدا و رسولش! علیt را دوست دارد و او نیز خدا و رسولش را دوست ‌دارد. دوم: فاطمه رضی الله عنها: پیامبر فرمود: فاطمه سردار زنان بهشت است.[3] سوم: حسن و حسین: از براء بن عازبروایت است که رسول الله، حسن و حسین را دید و فرمود: «پروردگارا من این دو را دوست دارم، تو نیز دوست بدار».[4] در این حدیث فضیلتی آشکار برای حسنین است؛ چون پیامبر امتش را به محبت آن دو تشویق کرده و توضیح داد که محبت آن دو، به معنای دوست داشتن پیامبر است. ابوسعید خدری روایت می‌کند، رسول اللهr فرمود: «حسن و حسین سرداران جوانان بهشتند».[5] در این حدیث دو فضیلت بزرگ برای حسن و حسین است؛ چون پیامبر به بهشتی بودن آن دو گواهی داده است و نیز خبر داده اند که هر آن دو سرداران جوانان بهشت‌اند. چهارم: علی بن حسین: : یحیی بن سعید درباره‌ی او می‌گوید: «او افضل‌ترین هاشمی است که در مدینه دیده‌ام».[6] امام زهری گوید: « هیچ هاشمی‌ای افضل‌تر از علی بن حسین ندیدم».[7] محمد بن سعد می‌گوید: او ـ علی بن حسین ـ ثقه، مأمون، کثیرالحدیث، عالی مقام، بلند مرتبه و پرهیزگار بوده است.[8] پنجم: محمد بن علی باقر: ابن سعد گوید: «او دارای علم زیادی بوده و حدیث زیادی روایت کرده است».[9] و صفدی گوید: او یکی از کسانی است که علم، فقه و دیانت را در خود جمع کرده است.[10] و امام ذهبی گوید: حافظ حدیث بوده و در احتجاج به او اتفاق دارند.[11] ششم: جعفر بن محمد معروف به صادق: امام ابوحنیفه درباره‌اش می‌گوید: «فقیهی آگاه‌تر از جعفر بن محمد ندیدم».[12] ابوحاتم گوید: «ثقه است، از کسانی مانند او نباید سؤال کرد».[13] ذهبی گوید: «جعفر بن محمد، صادق سردار علویها در زمان خودش در حجاز است و از صحابه نیست ». [14] هفتم: موسی بن جعفر، معروف به کاظم : ابو حاتم رازی گوید: «ثقه، صدوق و یکی از ائمه‌ی مسلمانان است».[15] ابن تیمیه گوید: «موسی بن جعفر از کسانی است که به عبادتگزاری و پایبند‌یش به طاعات و عبادات گواهی داده‌اند».[16] ذهبی گوید: «موسی بن جعفر یکی از بهترین حکیمان و از عبادتگزاران با تقوا بوده است».[17] هشتم: علی بن موسی معروف به رضا : ذهبی درباره‌ی وی می‌گوید: او در علم، دینداری و سروری مقام و منزلت بلندی دارد.[18] نهم: محمد بن علی معروف به امام جواد : ابن تیمیه گوید: از بزرگان بنی هاشم و در سخاوت و سروری معروف است.[19] بغدادی[20] می‌گوید: اهل‌سنت معتقد به دوستی و موالات با همه‌ی همسران رسول‌الله هستند و هر کس همسران رسول‌اللهr و یا برخی از آنان را کافر بداند، کافر می‌دانند و حسن، حسین، حسن بن حسن، عبدالله بن حسن، علی بن حسین(زین العابدین) و محمدبن علی معروف به باقر و جعفر صادق و موسی بن جعفر و علی بن موسی الرضا و نیز دیگر فرزندان علیt و کسانی که از نسل او هستند، و فرزندانی مانند: عباس، عمر، محمدبن حنفیه و دیگر کسانی که به روش پدرانشان بوده‌اند را محترم و شایان تقدیر و بزرگداشت، می‌شمارند.[21] ابو مظفر طاهر اسفراینی[22] در بیان منهج اهل سنت می‌گوید: خداوند آنان را از این‌که درباره‌ی گذشتگان ـ پیشگامان امت اسلامی چیز ـ منکری بگویند یا بر آنان طعنه و ایراد وارد کنند، محفوظ نگه داشته است و درباره‌ی مهاجران، انصار، بزرگان دین، بدریان شرکت ‌کنندگان در احد، و بیعت رضوان چیزی جز خیر و خوبی نمی‌گویند؛ و تمام کسانی که پیامبر به بهشتی بودنشان گواهی داده را جز به خوبی و نیکی یاد نمی‌کنند و معتقدند ازواج و همسران پیامبرr، اصحاب و اولاد ایشان ر را جز به نیکی نباید یاد کرد و نوادگان پیامبر مانند: حسن، حسین، و نوادگان مشهورشان مثل عبدالله بن حسن، علی بن حسین، محمد بن علی، جواد بن محمد باقر، علی بن موسی الرضا و تمام کسانی که پایبند به سنت پیامبر و نوادگانش بوده اند، را محترم می‌شمارند و اجازه نمی‌دهند کسی از خلفای راشدین عیبجوئی کند و به آنان توهین نماید و معتقدند نباید کسی به بزرگان تابعین و تابع تابعین که بر منهج قرآن و سنت صحیح بوده اند و خداوند آنان را از آلوده شدن به بدعتها و منکرات حفظ کرده است، طعنه زند.[23] این خلاصه‌أی بود از عقیده‌ی اهل سنت و جماعت درباره‌ی اهل بیت پیامبر است و کسانی که می‌خواهند بیشتر بدانند می‌توانند به کتابهای حدیث، سیره و زندگینامه‌ها رجوع کنند، انشاء الله خواهند دید که اهل‌سنت انصار و یاران اهل بیت‌اند.ی[24]   [1] -النهایة لابن الأثیر 2/140 [2] -صحیح بخاری با فتح الباری، کتاب فضائل صحابه،باب مناقب علی7/70 ش/1-37 و صحیح مسلم، کتاب فضائل صحابه، باب فضائل علی4/1872 حدیث/3406 [3] -صحیح بخاری با فتح الباری، فضائل صحابه7/105. [4] - ترمذی کتاب المناقب باب مناقب حسن و حسین (5/661) حدیث (3782) و گوید: حسن و صحیح است و آلبانی صحیح دانسته، ترمذی 3/226 [5] - مسند احمد 3/3 و ترمذی: کتاب المناقب 5/656 حدیث 3768 ومى گوید: حسن و صحیح است وحاکم درمستدرک3/166-167 ودر روایتی دیگرو(ابوهما خیر منهما)‌ وابن خزیمة فی صحیحه 2/206والهیثمی فی مجمع الزوائد 9/184 و طبرانی هم روایت کرده است که اسناد آن حسن است و آلبانی در الاحادیث الصحیحه 2/448. [6] - الحلیه 3/138 [7] - الحلیه 3/141 و تهذیب التهذیب 7/305 [8] - طبقات کبری 5/222 [9] - طبقات کبری 5/324 [10] - الوافی بالوفیات 4/102 [11] - سیر اعلام النبلاء 4/413 [12] - تذکرة الحافظ 1/166 [13] -الجرح و التعدیل2/487 [14]- مختصر العلو/148 [15]-الجرح و التعدیل4/139 [16] -منهاج السنه4/57 [17]-میزان الاعتدال4/202 [18] -سیر اعلام النبلاء9/387 [19] -منهاج السنه4/68 [20] - عبدالقاهر بن طاهر بن محمد بن عبدالله تمیمی بغدادی اسفراینی فقیه شافعی، اصولی، ادیب، در بغداد تولد یافت و درسال 429هـ در اسفرئین وفات نمود.نگا: وفیات الاعیان 3/203 و الاعلام 4/48 [21]-الفرق بین الفرق/360 [22]- طاهر اسفرائینی شافعی مشهور به (ابومظفر) امام اصولی، فقیه، مفسر، در سال 471هـ در طوس وفات نمود. نگا:طبقات الشافعیة 3/175 [23] - التبصیر فی الدین. 196 [24] - رجوع شود به العقیده فی اهل بیت، سحیمی. [1] -صحیح مسلم با شرح نووی، کتاب فضائل صحابه، باب فضائل علی 15/188 حدیث/2408 مسلم با شرح نووی، کتاب فضائل صحابه، باب فضائل علی 15/188 حدیث/2408 تگها : اهلبیت پیامبر، محبت اهلبیت ،آل البیت ، آل رسولخدا