از ظاهر دسته ای دیگر از آیات قرآن بر می آید که خداوند
انسان را در انتخاب دین آزاد گذاشته است؛ تا انسانها بتوانند با تفکر و اندیشه
کامل و به حکم عقل سلیم، بهترین، کامل ترین، جامع ترین، سرآمدترین دین را
برگزینند. تفاوت این آیات نسبت به آیات دسته اول در این است که این آیات نسبت به
آیات قبل خصوصی تر هستند. یعنی فقط آزادی در انتخاب اصل دین را بیان می کنند، بر
خلاف آیات دسته اول که شامل دین و لوازم آن می شدند. در این باره آیات فراوانی
وارد شده است که نمونه هایی از آن را در ذیل متذکر می شویم:
- «لا اکراه فی الدین قد تبین الرشد من الغی فمن یکفر
بالطاغوت ویؤمن بالله فقد استمسک بالعروة الوثقی لا انفصام لها والله سمیع علیم »
؛(1)
«اکراهی در دین نیست. [زیرا] راه درست از راه انحرافی، روشن
شده است؛ بنابراین، کسی که به طاغوت [بت و شیطان، و هر موجود طغیانگر] کافر شود و
به خدا ایمان آورد، به دستگیره محکمی چنگ زده است، که گسستنی نیست. و خداوند، شنوا
و داناست