آیا میدانیدپیامبر(ص)در خانه اش چگونه بود؟

پیامبر درخانه /اشعبدالملک قاسم/مترجم:عبدالقادر ترشابی

خانه هر فرد، ملک حقیقی اوست که خوش رفتاری، ادب، حسن معاشرت و اصالت او، در آن آشکار می شود. او، در خانه و پشت دیوارها قرار دارد و هیچکس او را نمی بیند و با خادم و همسرش بدون هیچگونه تکلف و تعارفی بر اساس سرشت اصلی خود رفتار می کند. او این رویه را در حالی دارد که همه کاره این خانه است و تمام زیردستانش افراد ضعیفی هستند.
اکنون رهبر و معلم این امت را ببینیم که با وجود جایگاه و منزلت بالایی که از آن برخوردار است، در خانه اش چگونه رفتار می کند. از عایشه صدیقه رضی الله عنها پرسیدند: رسول الله rدر خانه چه کار می کرد؟ گفت: بشری مانند سایر افراد بشر بود. لباسش را می دوخت، گوسفندانش را می دوشید و خودش کارهایش را انجام می داد. ]روایت احمد و ترمذی[
او نمونه توضع و فروتنی بود؛ تکبر نمی کرد، به دیگران دستور نمی داد که کارهایش را انجام دهند و در کارهای خانه مشارکت می نمود و کمک خوبی برای خانواده اش بود. مشاهده می کنیم که همه این کارها را برگزیده فرزندان آدم انجام می دهد. بله! در خانه ای که نور این دین از آنجا نورافشانی می کند، حتی آن مقدار خوراکی هم وجود ندارد که رسول اکرم rرا سیر کند.
نعمان بن بشیرtکه درباره نبی اکرم rسخن می گفت، ‌فرمود: «پیامبر شما را در حالی دیدم که خرمای خشکی هم نمی یافت که شکمش را سیر کند». ]روایت مسلم[
عایشه رضی الله عنها می گوید: «ما اهل بیت محمد rیک ماه آتش روشن نمی کردیم؛ غذای ما، آب و خرما بود». ]روایت بخاری[
همچنین هیچ چیز، نبی اکرم r  را از عبادت بازنمی داشت؛ هرگاه ندای حی علی الصلاة وحی علی الفلاح را می شنید، به سرعت اجابت می کرد و دنیا را پشت سر می گذاشت.
اسود بن یزید می گوید: از عایشه پرسیدم: نبی اکرم rدر خانه چکار می کرد؟ گفت: «در خدمت خانواده اش بود. به محض اینکه صدای اذان را می شنید، بیرون می رفت». ]روایت بخاری[
درباره نبی اکرم rنقل نشده که یکی از نمازهای فرض را در خانه خوانده باشد مگر هنگامی که بیمار شد و تب او شدت گرفت و نتوانست از خانه بیرون برود و آن هم در بیماری وفاتش بود.
رسول خدا rبا وجود مهربانی و شفقتی که نسبت به امتش داشت، درباره کسانی که نماز جماعت را ترک می کنند، الفاظ تندی به کار برد و فرمود: «لَقَدْ هَمَمْتُ أَنْ آمُرَ بِالصَّلاَةِ فَتُقَامَ ثُمَّ آمُرَ رَجُلاً فَیُصَلِّىَ بِالنَّاسِ ثُمَّ أَنْطَلِقَ مَعِى بِرِجَالٍ مَعَهُمْ حُزَمٌ مِنْ حَطَبٍ إِلَى قَوْمٍ لاَ یَشْهَدُونَ الصَّلاَةَ فَأُحَرِّقَ عَلَیْهِمْ بُیُوتَهُمْ».  ]روایت بخاری و مسلم [
یعنی: «تصمیم گرفتم دستور دهم تا نماز، اقامه گردد، سپس به مردی دستور دهم تا برای مردم امامت دهد، آنگاه گروهی را با دسته های هیزم با خود ببرم و کسانی را که به نماز جماعت نمی آیند، با خانه هایشان آتش بزنم».
باید توجه داشت که حدیث فوق اهمیت نماز جماعت را می رساند. همچنین نبی اکرم rفرمود: «مَنْ سَمِعَ النِّدَاءَ فَلَمْ یُجِبْ فَلاَ صَلاَةَ لَهُ إِلاَّ مِنْ عُذْرٍ».] ابن ماجه و ابن حبان [
یعنی: «هر کس صدای اذان را بشنود و اجابت نکند، نمازش پذیرفته نمی شود مگر اینکه عذری داشته باشد».
قابل یادآوری است که علما، فقط ترس و بیماری را عذر دانسته اند.
اینک کجا هستند کسانی که کنار همسرانشان ، نماز می خوانند و مساجد خدا را ترک کرده اند؟ آیا آنها معذورند؟!